Quelque 36 hommes sont habituellement considérés comme étant les Pères de la Confédération. Ceux-ci ont représenté les colonies de l’Amérique du Nord britannique lors d’au moins une des conférences qui ont mené à la Confédération et à la création du Dominion du Canada le 1er juillet 1867, notamment la Conférence de Charlottetown septembre 1864, la Conférence de Québec octobre 1864 et la Conférence de Londres décembre 1866 à mars 1867. Mis à part les 36 hommes initialement inclus, la question de savoir qui d’autre pourrait recevoir ce titre a fait l’objet de plusieurs débats. La définition peut être étendue de manière à inclure ceux dont la participation s’est avérée essentielle pour la création du Manitoba, le ralliement de la Colombie-Britannique et de Terre-Neuve à la Confédération, et la création du Nunavut voir aussi Pères de la Confédération tableau. Quelque 36 hommes sont habituellement considérés comme étant les Pères de la Confédération. Ceux-ci ont représenté les colonies de l’Amérique du Nord britannique lors d’au moins une des conférences qui ont mené à la Confédération et à la création du Dominion du Canada le 1er juillet 1867, notamment la Conférence de Charlottetown septembre 1864, la Conférence de Québec octobre 1864 et la Conférence de Londres décembre 1866 à mars 1867. Mis à part les 36 hommes initialement inclus, la question de savoir qui d’autre pourrait recevoir ce titre a fait l’objet de plusieurs débats. La définition peut être étendue de manière à inclure ceux dont la participation s’est avérée essentielle pour la création du Manitoba, le ralliement de la Colombie-Britannique et de Terre-Neuve à la Confédération, et la création du Nunavut voir aussi Pères de la Confédération tableau. La Conférence de Québec en 1864, tenue pour établir les bases d'une union des provinces de l'Amérique du Nord britannique. Autres figures importantes de la Confédération En fait, plusieurs délégués admis au rang de pères de la Confédération n’ont assisté qu’à une ou deux conférences. En outre, les représentants de l’Île-du-Prince-Édouard et de Terre-Neuve refusent au bout du compte de soutenir la Confédération L’ la rejoint en 1873, et Terre-Neuve-et-Labrador fait de même en 1949. Les femmes et les filles des 36 hommes initialement désignés ont également été décrites comme étant les Mères de la Confédération pour le rôle qu’elles ont joué dans l’organisation des activités sociales qui ont constitué des étapes essentielles au bon déroulement des conférences de Charlottetown, de Québec et de Londres. Même si sir John A. Macdonald est habituellement considéré comme étant le principal architecte de la Confédération, plusieurs universitaires, journalistes et organismes spécialisés dans le patrimoine ont soutenu l’importance d’autres personnages tels que George Brown et sir George-Étienne Cartier. Conférence de Charlottetown 1864 La Conférence de Charlottetown du 1er au 9 septembre 1864 devait porter sur la possibilité d’unir les colonies maritimes. Après que les représentants de la Province du Canada ont demandé à être inclus, la discussion s’étend sur la question plus vaste de l’union de l’ Amérique du Nord britannique. Terre-Neuve est invitée à participer, mais l’invitation arrive trop tard pour que la colonie puisse envoyer une délégation. La conférence se distingue par les somptueux banquets et bals qui accompagnent les discussions. À la fin des discussions, les délégués approuvent en principe l’union proposée par la Province du Canada et programment une autre conférence pour le mois suivant, à Québec. Conférence de Québec 1864 À la Conférence de Québec du 10 au 27 octobre 1864, les délégués discutent des détails de la Confédération proposée et approuvée à Charlottetown. La conférence se conclut par les 72 résolutions de Québec, qui forment la base de la Constitution du Canada. Après le rejet de ces résolutions par l’Île-du-Prince-Édouard et Terre-Neuve, la Nouvelle-Écosse, le Nouveau-Brunswick et la Province du Canada sont les seules parties qui restent en faveur de l’union. Les délégués du Nouveau-Brunswick et de la Nouvelle-Écosse font cependant face à une importante opposition à l’intérieur même de leur propre province Voir aussi Les adversaires de la Confédération ; Mouvement sécessionniste. Conférence de Londres 1866–1867 Lors de la Conférence de Londres du 4 décembre 1866 à mars 1867, 16 délégués représentant la Nouvelle-Écosse, le Nouveau-Brunswick et la Province du Canada se réunissent en Angleterre pour rédiger l’Acte de l’Amérique du Nord britannique. Cette loi, basée sur les 72 résolutions publiées à l’issue de la Conférence de Québec, accorde des concessions mineures aux Maritimes. Elle contient aussi des dispositions pour l’inclusion future de l’Île-du-Prince-Édouard, de Terre-Neuve, du Territoire du Nord-Ouest et de la Colombie-Britannique. Joseph Howe, de la Nouvelle-Écosse, est également à Londres au sein d’une délégation opposée à l’union voir Les adversaires de la Confédération. Malgré tout, l’Acte de l’Amérique du Nord britannique est facilement adopté par le Parlement britannique. La reine Victoria lui donne force de loi en le signant le 29 mars 1867. Création du Manitoba 1870 Louis Riel, le chef de la rébellion de la rivière Rouge, est souvent présenté comme le Père de la Confédération du Manitoba. En 1869, le gouvernement canadien négocie une entente visant à acheter la Terre de Rupert à la Compagnie de la Baie d’Hudson. Les Métis de la colonie de la rivière Rouge, qui n’ont pas été consultés lors de la préparation de cette entente, craignent que leurs droits soient ignorés à l’issue du transfert. Sous la direction de Louis Riel, les Métis prennent le contrôle du poste de commerce Upper Fort Garry. Ils déclarent en outre la mise en place d’un gouvernement provisoire et envoient des délégués à Ottawa pour négocier l’entrée de la colonie de la rivière Rouge dans la Confédération. Le gouvernement canadien se voit alors forcé de céder aux demandes des Métis. En mai 1870, la nouvelle province du Manitoba est créée aux termes de la Loi sur le Manitoba. Cette loi accorde également aux Métis un titre de propriété portant sur leurs terres situées le long des rivières Rouge et Assiniboine ainsi que 1,4 million d’acres supplémentaires pour leurs descendants. Elle garantit aussi les droits linguistiques et religieux associés à la langue française et au catholicisme. Malgré cette victoire, Louis Riel n’est pas amnistié après sa condamnation pour avoir dirigé un soulèvement contre le gouvernement canadien. Il est forcé de s’enfuir aux États-Unis et est plus tard exécuté. Le 10 mars 1992, le Parlement adopte à l’unanimité une résolution qui désigne Louis Riel comme étant le fondateur du Manitoba. Devant la Chambre des communes, le député Joe Clark annonce que [L]e moment est arrivé de marquer le rôle primordial et positif qu’a joué Louis Riel dans la défense des intérêts du peuple métis et sa contribution au développement politique de l’Ouest et du Canada ». Voir aussi Le Manitoba et la Confédération. Portrait de Louis Riel, 1873. La Colombie-Britannique entre dans la Confédération 1871 Le personnage habituellement associé à l’entrée de la Colombie-Britannique dans la Confédération est Amor de Cosmos. En tant que membre du Conseil législatif de la Colombie-Britannique, il introduit dès mars 1867 une résolution réclamant l’inclusion de la province dans la Confédération. En mai 1868, Amor de Cosmos aide à l’établissement de la Confederation League, dont l’objectif est de rallier le soutien du public pour l’union avec le Canada. En 1870, il prend part aux grands débats sur la Confédération » qui amènent le Conseil législatif à voter l’envoi d’une délégation à Ottawa pour négocier l’entrée de la province dans la Confédération. Voir aussi La Colombie-Britannique et la Confédération. Terre-Neuve entre dans la Confédération 1949 Pendant la crise économique des années 1930, Terre-Neuve croule sous les dettes. Afin d’aider la province à réorganiser son économie, une Commission de gouvernement est mise sur pied le 16 février 1934. Un gouverneur y agit sur les conseils de six commissaires nommés par le gouvernement britannique. Après la relance de l’économie locale dynamisée par la Deuxième Guerre mondiale, les Terre-Neuviens demandent le rétablissement d’un gouvernement responsable. Le gouvernement britannique forme en 1946 la convention nationale », qui inclut 45 délégués élus de Terre-Neuve et du Labrador. L’objectif de la convention est de déterminer quelles formes de gouvernement pourraient remplacer la Commission. Deux factions principales émergent ceux qui sont en faveur d’un gouvernement responsable, avec à leur tête Peter Cashin, et ceux qui préfèrent l’union avec le Canada, avec pour leader Joey Smallwood. Smallwood signant l'entente qui fait entrer Terre-Neuve au sein du Canada, 11 décembre 1948. La convention prévoit un référendum sur l’avenir politique de Terre-Neuve le 3 juin 1948. La Confederate Association, la Responsible Government League et l’Economic Union Party qui soutient l’annexion par les États-Unis militent tous sur la question. Les résultats de ce premier référendum ne sont pas concluants, le groupe en faveur d’un gouvernement responsable ressortant vainqueur, mais sans obtenir une claire majorité. Les partisans de l’union avec le Canada gagnent le deuxième référendum tenu le 22 juillet 1948 avec 78 323 votes 52,3 % contre 71 334 votes 47,7 % pour l’indépendance. Un amendement de l’Acte de l’Amérique du Nord britannique la Loi sur Terre-Neuve finalise les conditions d’adhésion de la province. Fervent partisan de la Confédération, Joseph Smallwood, le dernier Père de la Confédération », devient le leader du Parti libéral et occupe le poste de premier ministre de Terre-Neuve-et-Labrador jusqu’en 1972. Voir aussi Terre-Neuve-et-Labrador et la Confédération ; Projet de loi de Terre-Neuve ; Terre-Neuve se joint au Canada. Création du Nunavut 1999 Les communautés inuites présentent leur demande d’autonomie gouvernementale dans l’Est de l’Arctique dans les années 1970, à la suite des procès intentés par les Nisga’a dans le Nord-Ouest de la Colombie-Britannique, les Innus et les Cris au Québec, et les Dénés dans l’Ouest de l’Arctique voir Revendications territoriales des Autochtones. Avec l’aide de l’Inuit Tapirisat of Canada ITC – un comité organisateur d’Inuits fondé en 1971 par Tagak Curley ­­– les Inuits présentent leur première revendication territoriale au gouvernement fédéral en 1976. Le plan est ultérieurement retiré à cause d’un manque de participation de la communauté et de la complexité de la proposition. La Commission inuite de revendications territoriales des Territoires du Nord-Ouest présente une version simplifiée du document en 1977, mais les discussions s’enlisent. Le groupe est alors dissous pour être remplacé par le Projet de revendications territoriales du Nunavut. En 1979, l’ITC rédige une revendication basée sur les dispositions proposées dans les textes antérieurs, notamment la division des Territoires du Nord-Ouest. Lors d’un référendum organisé en 1982, une majorité d’électeurs 56 % soutiennent la proposition. La Fédération Tungavik de Nunavut est donc créée et assume les fonctions jusqu’alors associées au Projet de revendications territoriales du Nunavut. L’Accord sur les revendications territoriales du Nunavut est signé en septembre 1992 après avoir recueilli une écrasante majorité 84,7 % lors du référendum organisé à cette occasion. La Loi sur le Nunavut est adoptée le 10 janvier 1993 et son entrée en vigueur doit se faire avant le 1er avril 1999. C’est ainsi que le Nunavut – Notre Terre » devient le troisième territoire du Canada. John Amagoalik, président de l’ITC, est nommé commissaire en chef de la Commission d’établissement du Nunavut. Paul Okalik devient le premier » premier ministre du territoire à l’issue de l’élection organisée le 15 février 1999 pour constituer l’Assemblée législative du Nunavut. Helen Maksagak est alors nommée au poste de premier commissaire du Nunavut. Voir aussi Le Nunavut et la Confédération. Mères de la Confédération Plusieurs historiens ont remarqué l’absence des femmes dans les récits des événements qui amènent à la création du Canada. Les femmes et les filles des politiciens qui se réunissent en 1864 participent pourtant aux activités sociales qui ponctuent les conférences. Elles ont agi, comme l’a noté un observateur, en tant qu’ alliées lors de la construction de la nation ». C’est aussi grâce aux documents laissés par ces femmes à la postérité, notamment des lettres Anne Nelson Brown, des journaux intimes Mercy Coles et des biographies Lady Agnes Macdonald, que l’on a pu mieux comprendre comment les décisions ont été prises à l’époque. Ces femmes sont connues collectivement comme étant les Mères de la Confédération ». On s’efforce aujourd’hui d’inclure leur vécu dans le récit retraçant les débuts de la Confédération. Bibliothèque et Archives Canada, C-006511en.

Kebersamaandalam keberagaman sangat penting untuk diterapkan baik di lingkungan sekolah, masyarakat dan rumah. Keberagaman dapat berupa keberagaman suku, agama dan kepercayaan. Menjaga kebersamaan dalam keberagaman dapat mempererat rasa persaudaraan dan persatuan bangsa. Dengan adanya rasa persaudaraan dan persatuan bangsa yang kuat maka akan menciptakan suasana hidup yang rukun dan harmonis

JawabanTidak membeda-bedakan agama,ras,suku,bangsaMaaf klo slh Jawabandengan saling tolong menolong dan berbuat baik kepada sesama..maaf kalo salah

Apakahtetangga kita memiliki jiwa kebersamaan dan gotong royong untuk saling menjaga dan membantu tetangga lainnya? Melalui kegiatan bersama ini banyak hal positif yang kami dapatkan selain juga mempererat rasa persaudaraan dan rasa gotong royong di antara para penghuni, terkadang tercetus juga ide bisnis atau ide brilian bersama semisal

Persaudaraan adalah hal penting bagi umat manusia, terutama bagi orang Islam. Persaudaraan antar sesama dapat memperkokoh satu sama lain sehingga orang Islam kuat dalam banyak bidang. Terkait pentingnya persaudaraan Islam Rasulullah SAW bersabda dalam salah satu hadisnya sebagai berikut وَعَنْ أنَسٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عليهِ وسلم لاَتَقَا طَعُوا وَلاَتَدَا بَرُوا وَلَاتَبَا غَضُوا وَلاَتَحَا سَدُوا ، وَكُونُواعِبَادَ اللهِ إخْوَانًا ، وَلاَيَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أنْ يَهْجُرَ أخَاهُ فَوْقَ ثَلاَثٍ . مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ . baca juga Ini Balasan Pelaku Pembunuh Menurut Al-Qur'an Hikmah Dibalik Perintah Bersikap Jujur Surah Al-An'am Ayat 136-140, Lengkap dengan Artinya Artinya "Anas RA berkata Rasulullah SAW bersabda jangan putus-memutus hubungan dan jangan belakang-membelakangi dan jangan benci-membenci, dan jangan hasud-menghasud dan jadilah kamu hamba Allah sebagai saudara, dan tidak dihalalkan bagi seorang muslim memboikot saudaranya sesama muslim lebih dari tiga hari." HR Bukhari Muslim. Mengapa Islam amat menganjurkan persatuan dan persaudaraan, sebab pada hakikatnya semua manusia adalah satu saudara. Tidak mungkin ada saudara yang mau menyakiti saudaranya yang lain. Rasulullah bersabda عَنْ أبْنِ عُمَرَ رَضِى الله عَنْه قَالَ قَالَ رَسُوْلَ اللهِ صَلّى الله عَلَيْهِ وَسَلّمَ الْمُسْلِمُ أَخُوْ الْمُسْلِمِ لا يَضْلِمُهُ ولايخذله وَلا يُسْلِمُهُ Artinya “Diriwayatkan dari Ibnu Umar, beliau berkata “Rasulullah SAW bersabda Seorang muslim itu adalah saudara muslim yang lain. Oleh sebab itu, jangan menzalimi dan meremehkannya dan jangan pula menyakitinya.” HR. Ahmad, Bukhori dan Muslim. Tidak bolehnya kita menyakiti orang lain dan harus mengedepankan persaudaraan sebab kita sendiri menginginkan selalu dijadikan orang-orang yang ingin dicintai. Maka demikian kita pun harus mencintai orang lain. Rasulullah kembali bersabda demikian . قَالَ عَبْد اللَّهِ حَدَّثَنَا أَبُو مَعْمَرٍ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ قَالَ أَخْبَرَنَا سَيَّارٌ عَنْ خَالِدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْقَسْرِيِّ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِجَدِّهِ يَزِيدَ بْنِ أَسَدٍ أَحِبَّ لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ – أحمد Artinya "Abdullah berkata; telah menceritakan kepada kami Abu Ma’mar telah menceritakan kepada kami Hutsaim berkata; telah mengabarkan kepada kami Sayyar dari Khalid bin Abdullah Al Qasri dari Bapaknya sesungguhnya Nabi Shallallahu’alaihiwasallam bersabda kepada kakeknya, Yazid bin Asad, “Cintailah kepada manusia sebagaimana kamu mencintai dirimu.” Itulahketentuan bersaudara yang amat dijunjung tinggi dalam Islam. Semoga bermanfaat bagi masa depan akhlak dan persaudaraan antar sesama. Amin.[]

Artikelini akan menguraikan tentang keberadaan Tradisi Nyakan Diwangsebagai salah satu gambaran akan kebersamaan mengikat tali persaudaraan di masyarakat yang semakin surut akibat individualisme dan interaksi sosial yang menurun. Dengan adanya artikel ini akan (1) mampu memberikan gambaran latar belakang masyarakat melaksanakan tradisi Nyakan Diwang, (2) Proses pelaksanaan tradisi Nyakan

Kompasiana adalah platform blog. Konten ini menjadi tanggung jawab bloger dan tidak mewakili pandangan redaksi Kompas. Tema Cinta Kasih Kristus Yang Menggerakkan Persaudaraan 1 Petrus 122Sub tema Melalui Perayaan Natal Diharapkan Dapat Menciptakan Pemuda Yang Mau Bergotong - Royong, Bertoleransi juga Berintegrasi dan Takut Akan - Jakarta, 19 Desember 2021. Natal Pemuda Batak Bersatu PBB diadakan di Gedung Pertemuan Sejahtera Jl. Raya Pd. Gede Lubang Buaya, Kec. Cipayung, Kota Jakarta Timur, Daerah Khusus Ibukota Jakarta 13560. Acara ini dihadiri oleh Pangdam Jaya diwakili Bapak Brigjen Yovensius Rosarindarta dan perwakilan Kowani, Kapolsek Cipayung, Kesbangpol, dan LMP. Ketua PBB DPD DKI Jakarta DF Siringo-ringo, PBB DPD Jabar, PBB DPD Banten, Ketua DPP PBB Lambok F. Sihombing, Natal dimulai dengan Doa, Persembahan Lagu, Liturgi, Persembahan Drama. Puji Handoko Aritonang pendeta yg memberikan firman Allah dan Khotbah dalam acara Natal PBB Se - Dki Jakarta dengan membaca Alkitab 1 Petrus 112-25. Saya melihat PBB ada satu kata disana yang mengikat saya secara emosional dan marga yaitu kata Batak karena saya orang Batak. Saya mengenal organisasi ini sungguh luar biasa karena ada rasa bangga dan bersyukur karena PBB banyak melakukan kegiatan sosial dan tingkat kepeduliannya tinggi. Saya juga rindu untuk berkumpul pada hari ini di natal PBB se - DKI Jakarta 2021. Gerak Langkah PBB bisa dikelola secara profesional karena orang Batak adalah orang yang terpilih dan bisa Berkarya. Cinta Kasih Kristus yang menggerakkan persaudaraan. Cemburu yang positif yaitu berlomba-lomba untuk memberikan yang terbaik. Cinta Kasih Kristus mengajak kita hidup dalam kerendahan hati dan ilmu padi semakin berisi semakin Panitia Natal Bersama Pemuda Batak Bersatu Jos Panjaitan mengucapkan selamat natal untuk kita semuanya. Di hari yang baik ini puji dan syukur kita panjatkan kehadirat Tuhan kita Yesus Kristus karena kasih dan karunia-nya kita dapat bersukacita berkumpul dalam menyambut kelahiran Sang juruselamat Yesus hari ini puji dan syukur kita panjatkan di mana pada malam hari ini acara dapat berjalan dengan lancar. Kami sampaikan saya sebagai ketua panitia Natal bersama Pemuda Batak Bersatu Provinsi DKI Jakarta mengucapkan banyak terima kasih kepada seluruh pengurus dan panitia yang tidak pernah lelah untuk mensukseskan acara ini sehingga pada malam hari ini dapat berjalan dengan lancar. Juga dukungan dari DPC dan ranting-ranting yang ada di seluruh Pemprov DKI Jakarta. Semoga malam ini menjadi momentum untuk kita lebih mengikat persaudaraan sehingga visi dan misi Pemuda Batak bersatu dapat dirasakan dan dicintai oleh masyarakat demikian saya sampaikan Kiranya Tuhan memberkati kita semuanya. DF Siringo-ringo Ketua DPD PBB DKI Jakarta menegaskan kami merasakan suasana kerukunan, persahabatan, persaudaraan, dan cinta kasih sebagai saudara sebangsa setanah air. Natal yang sangat indah adalah merayakan persaudaraan, momen yang sangat berharga bagi kita semuanya untuk meningkatkan hubungan persaudaraan, kerukunan antar umat beragama, antar bangsa dan juga bagi bangsa Indonesia. Mensyukuri indahnya keberagaman, indahnya kemajemukan yang menyatukan kita semuanya sebagai sebuah bangsa yang besar bangsa bersama-sama merawat cinta kasih, persaudaraan, harmoni kehidupan, dan menjauhkan diri dari akar-akar yang merusak persahabatan. Persaudaraan yang telah terjalin dengan sangat baik antara sesama anak bangsa. Kita sebagai saudara sebangsa dan setanah air sebagai organisasi yang dianugerahi oleh Tuhan Yang Maha Esa keberagaman dan kemajemukan baik itu agama dan bahasa daerah. Bangsa Indonesia selalu belajar untuk hidup dalam kebersamaan. Budaya dalam masyarakat kita kemanapun kita pergi ke seluruh penjuru tanah air, kita akan diterima seperti sahabat. Kearifan lokal seperti inilah budaya kita sebagai merupakan negara Pancasila yang para penduduknya saling menghormati dan menghargai perbedaan di antara sesama anak bangsa. Negara menjamin kebebasan beragama dan beribadah menurut agama dan kepercayaan masing-masing. Kita harus menghormati dan menghargai perbedaan dan keragaman kita di antara sesama anak bangsa dengan semangat Bhinneka Tunggal Ika. Kita mengajak seluruh masyarakat mengimplementasikan di dalam lingkungan organisasi dan di dalam kehidupan sehari-hari untuk menghormati perbedaan satu sama lain. Menjunjung tinggi nilai-nilai kemanusiaan dan menunjukkan watak asli kita sebagai orang Batak yang besar, yang berbudaya, berbudi luhur. Ketua DPP PBB dan jajarannya kepada kami memang selalu dibimbing dan diarahkan untuk melaksanakan tugas-tugas organisasi dengan baik. Agar kita menjadi organisasi yang dirasakan kehadirannya di masyarakat. 1 2 Lihat Sosbud Selengkapnya PerayaanNatal Bersama Semakin Pererat Persaudaraan, Perkecil Perbedaan dan Perbesar Persamaan Senin, 29 Januari 2018. Jakarta - Melalui perayaan Natal Bersama warga Kemhan 2017 yang mengangkat tema, "Hendaklah Damai Kristus Memerintah Dalam Hatimu," Menhan mengajak seluruh warga Kristiani Kemhan untuk semakin meningkatkan hidup kerohanian yang terimplementasi dalam karya nyata baik di Topik kali ini adalah kumpulan hadits tentang persaudaraan ukhuwah islamiyah dalam islam lengkap dalam bahasa arab beserta artinya. Kita sebagai umat islam haruslah selalu menjaga persatuan dan kebersamaan antar sesama umat islam. Inilah yang diajarkan oleh Nabi Muhammad SAW. Sesama mukmin itu adalah bersaudara dan hendaknya saling membantu dalam segala macam persoalan. Banyak sekali hadist tentang persaudaraan dalam islam yang menjelaskan tentang pentingnya ukhuwah islamiyah atau persatuan umat islam. Jadi, antar sesama muslim haruslah berbuat baik, saling menolong dan memelihara tali silaturahmi. Dalam kitab suci Al-Quran, ALLAH SWT berfirman sebagai berikut الحجرات اخوة المؤمنون انما Artinya “Sesungguhnya orang-orang mukmin itu bersaudara”. Surat Al-Hujurat ayat ke 10. Maka jelaslah bahwa sesama mukmin itu adalah saudara dan keluarga yang harusnya bersatu dan mempererat tali silaturahmi. Di beberapa hadits tentang ukhuwah islamiyah disebutkan bahwa kita dilarang untuk menyakiti orang islam lainnya, juga umat islam itu bagikan satu tubuh, jika ada satu bagian yang terluka/sakit, maka semuanya ikut merasakan. Salah satu contoh persaudaraan dalam islam yang bisa kita lihat adalah jika anda yang membuthkan bantuan, maka umat islam segera berbondong bondng membantunya. Jika ada yang miskin, maka umat islam yang lain bersedekah dan membantu ekonominya. Untuk itu haruslah kita menjaga dan memelihara hubungan persaudaraan, silaturahmi dan persahabatan diantara sesama umat manusia yang beragama islam. Dan untuk lebih jelasnya, berikut ini daftar kumpulan hadits tentang persaudaraan kaum muslimin lengkap dalam tulisan arab beserta terjemahan bahasa Indonesianya. Hadits Tentang Persaudaraan Sesama Muslim عَنْ أبْنِ عُمَرَ رَضِى الله عَنْه قَالَ قَالَ رَسُوْلَ اللهِ صَلّى الله عَلَيْهِ وَسَلّمَ الْمُسْلِمُ أَخُوْ الْمُسْلِمِ لا يَضْلِمُهُ ولايخذله وَلا يُسْلِمُهُ Artinya "Diriwayatkan dari Ibnu Umar, beliau berkata "Rasulullah SAW bersabda Seorang muslim itu adalah saudara muslim yang lain. Oleh sebab itu, jangan menzdalimi dan meremehkannya dan jangan pula menykitinya." HR. Ahmad, Bukhori dan Muslim. حَدِ يث عَبْدِاللهِ بْنِ عُمَرَ رَضِ اللهُ عَنهُمَا. أنَّ رَسُولَ اللهِ صلّي اللهُ عليهِ وَسَلّمَ ، قَالَ الْمُسْلِمُ أَخُوالْمُسْلِمِ ، لَا يَظْلِمُهُ ، وَلاَ يُسْلِمُهُ . وَمَنْ كَانَ فِى حَاجَةِ أَخِيهِ . كَانَ اللهُ فِى حَاجَتِهِ . وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً ، فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرُبَاتِ يَوْمِ اْلقِيَامَةِ. وَمَنْ سَتَرَمُسْلِمًا ، سَتَرَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ اخرجه البخاري فى – كتاب المظالم – باب لايظلم المسلم المسلم ولايسلمه . Artinya Abdullah bin Umar berkata Rasulullah saw. Bersabda Seorang muslim saudara terhadap sesama muslim, tidak menganiyayanya dan tidak akan dibiarkan dianiaya orang lain. Dan siapa yang menyampaikan hajat saudaranya, maka Allah akan menyampaikan hajatnya. Dan siapa yang melapangkan kesusahan seorang muslim, maka Allah akan melapangkan kesukarannya di hari qiyamat, dan siapa yang menutupi aurat seorang muslim maka Allah akan menutupinya di hari qiyamat. Bukhari, muslim. . قَالَ عَبْد اللَّهِ حَدَّثَنَا أَبُو مَعْمَرٍ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ قَالَ أَخْبَرَنَا سَيَّارٌ عَنْ خَالِدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْقَسْرِيِّ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِجَدِّهِ يَزِيدَ بْنِ أَسَدٍ أَحِبَّ لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ - أحمد Artinya Abdullah berkata; telah menceritakan kepada kami Abu Ma'mar telah menceritakan kepada kami Hutsaim berkata; telah mengabarkan kepada kami Sayyar dari Khalid bin Abdullah Al Qasri dari Bapaknya sesungguhnya Nabi Shallallahu'alaihiwasallam bersabda kepada kakeknya, Yazid bin Asad, "Cintailah kepada manusia sebagaimana kamu mencintai dirimu." Ahmad عن البراء قال قال رسول الله صلى اللهم عليه وسلم ما من مسلمين يلتقيان فيتصافحان إلا غفر لهما قبل أن يفترقا Artinya “Setiap dua orang muslim bertemu dan berjabat tangan nescaya diampunkan dosa keduanya sebelum mereka berpisah” Riwayat Abu Daud وَعَنْ أنَسٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عليهِ وسلم لاَتَقَا طَعُوا وَلاَتَدَا بَرُوا وَلَاتَبَا غَضُوا وَلاَتَحَا سَدُوا ، وَكُونُواعِبَادَ اللهِ إخْوَانًا ، وَلاَيَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أنْ يَهْجُرَ أخَاهُ فَوْقَ ثَلاَثٍ . مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ . Artinya Anas berkata Rasulullah bersabda jangan putus-memutus hubungan dan jangan belakang-membelakangi dan jangan benci-membenci, dan jangan hasud-menghasud dan jadilah kamu hamba Allah sebagai saudara, dan tidak dihalalkan bagi seorang muslim memboikot saudaranya sesama muslim lebih dari tiga hari. Muttafaq Alaih Buchary, Muslim . حدثنا هناد حدثنا أبو معاوية عن ابن أبي ليلى وحدثنا سفيان بن وكيع حدثنا حميد بن عبد الرحمن الرواسي عن ابن أبي ليلى عن عطية عن أبي سعيد قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم من لم يشكر الناس لم يشكر الله. وفي الباب عن ابي هريرة بن قيس و النعمان بن بشير. قال أبو عيسى هذا حديث حسن صحيح - الترمذي ArtinyaTelah menceritakan kepada kami Hannad, telah menceritakan kepada kami Abu Mu'awiyah dari Ibnu Abu Laila dalam riwayat lain. Dan telah menceritakan kepada kami Sufyan bin Waki', telah menceritakan kepada kami Humaid bin Abdurrahman Ar Ruwasi dari Ibnu Abu Laila dari 'Athiyyah dari Abu Sa'id ia berkata; Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda "Siapa yang tidak bersyukur kepada manusia, berarti ia belum bersyukur kepada Allah." Hadits semakna juga diriwyakan dari Abu Hurairah, Al Asy'ats bin Qais dan An Nu'man bin Basyir. Abu Isa berkata; Ini adalah hadits hasan shahih”. Turmudzi حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عَمَّارٍ ثَنَا عِيسَى بْنُ يُونُسَ ثَنَا الْأَعْمَشُ عَنْ شَقِيقٍ عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفْرٌ - ابن ماجه Artinya“Telah menceritakan kepada kami Hisyam bin Ammar, telah menceritakan kepada kami Isa bin Yunus, Telah menceritakan kepada kami A’masy, dari Syaqiq, dari Ibni Mas’ud berkata, Rasulullah saw bersabda Mencela orang muslim adalah kefasikan, dan membunuhnya adalah kekufuran.” Ibnu Majah عَنْ عَبْدِ ا للهِ بْنِ عُمَرَ رَضِى الله عَنْهُمَا اَنٌّ رَسُوْلَ اللهِ صَلّى الله عَلَيْهِ وَسَلّمَ قالَ الْمُسْلِمُ أَخُوْ الْمُسْلِمِ لا يَضْلِمُهُ وَلا يُسْلِمُهُ وَمَنْ كاَنَ فِي حَاجَةِ أخِيْهِ كَانَ اللهُ فِي حَاجَتِهِ أخرجه البخاري ArtinyaDari Abdullah ibn Umar [dia meriwayatkan], bahwa Rasul saw bersabda “seorang muslim adalah saudara bagi seorang muslim yang lain, yang tidak boleh mengania saudara muslimnya dan juga tidak boleh menyerahkan saudara muslim itu kepada musuh. Dan sesiapa meringankan seorang muslim dari kesulitan maka Allah akan memenuhi kebutuhanya. al-Bukhari. حدثنا قتيبة حدثنا أبو عوانة عن الأعمش عن ابي صالح عن ابي هريرة قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الدُّنْيَا نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الآخرة وَمَنْ سَتَرَ عَلى مُسْلِم سَتَرَهُ اللَّهُ فِى الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَاللَّهُ فِى عَوْنِ الْعَبْدِ مَا كَانَ الْعَبْدُ فِى عَوْنِ أَخِيهِ - الترمذي ArtinyaRasulullah saw bersabda “barang siapa yang dapat menghilangkan kesusahan seorang mukmin di dunia, niscaya Allah akan menghilangkan kesusahannya kelak di akhiratnya, dan barang siapa yang merahasiakan keburukan orang Islam, niscaya Allah akan menutup segala keburukannya di dunia dan di akhiratnya; Dan Allah akan selalu menolong hambanya, selama hambanya itu senantiasa memberikan bantuan kepada saudaranya.” Turmudzi . حدثنا خلاد بن يحيى قال حدثنا سفيان عن أبي بردة بن عبدا الله بن أبي بردة عن جده عن أبي موسى عن انبي صلى الله عليه و سلم قال إِنَّ الْمُؤْمِنَ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشبك أصابعه - بخاري Artinya“Nabi saw bersabda sesungguhnya orang mukmin yang satu dengan yang lain seperti bangunan. Yang sebagian menguatkan sebagian yang lain. Dan Nabi menggabungkan jari-jari tangannya”. Bukhari عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ اَنَّ رَسُوْلَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قاَلَ حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ سِتٌّ أِذَا لَقِيْتَهُ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ وَأِذَا دَعَاكَ فَأَ جِبْهُ وَأِذَا اسْتَنْصَحَكَ فَانْصَحْ لَهُ وَأِذَا عَطَسَ فَحَمِدَ اللهَ فَسَمِّتْهُ وَأِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ وَأِذَا مَاتَ فَاتَّبِعْهُ أخرجه مسلم ArtinyaDari Abu Hurairah dia berkata bahwa Rasul saw bersabda ”Hak seorang muslim terhadap sesama muslim itu ada enam 1 jika Anda bertemu dengannya maka ucapkanlah salam atasnya, 2 jika dia mengundang Anda maka penuhilah undangnnya, 3 jika dia meminta nasihat kepada Anda maka berilah nasihat padanya, 4 jika dia bersin dan mengucapkan Alhamdulillah maka doakanlah dengan yarhamukallah, 5 jika dia sakit maka jenguk besuk lah, dan 6 jika dia meninggal dunia maka antarkanlah jenazahnya.” Muslim مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى. Artinya"Perumpamaan kaum mukminin dalam cinta-mencintai, sayang-menyayangi dan bahu-membahu, bagaikan satu badan/ibarat satu tubuh. Jika salah satu anggota tubuhnya sakit, maka seluruh anggota tubuhnya yang lain ikut merasakan sakit juga, dengan tidak bisa tidur dan demam" لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ ِلأَخِيْهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ [مِنَ الْخَيْرِ] عَنْ أَبِيْ حَمْزَةَ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ خَادِمِ رَسُوْلِ اللهِ عَنِ النَّبِيِّ قَالَ رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ وَمُسْلِمٌ. ArtinyaDari Abu Hamzah, Anas bin Mâlik Radhiyallahu 'anhu, dari Nabi Shallallahu 'alaihi wa sallam, beliau bersabda “Tidak sempurna iman seseorang di antara kalian hingga ia mencintai untuk saudaranya segala apa yang ia cintai untuk dirinya sendiri berupa kebaikan”. [HR al-Bukhâri dan Muslim]. وَعَنِ ابْنِ مُسْعُودٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلّم سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفْرٌ . مُتَّفَقٌ عَلَيْه . ArtinyaIbn Mas’ud r. a. berkata Rasulullah bersabda Mencaci maki pada seorang Muslim berarti fasik melanggar agama, dan memerangi orang Muslim berarti kafir. Buchary, Muslim عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُبْسَط لَهُ فِي رِزْقِهِ، وَأَنْ يُنْسَأَ لَهُ فِي أَثَرِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ أَخْرَجَهُ اَلْبُخَارِيُّ. Artinya"Abu Hurairah RA menceritakan, Bahwa Rasulullah SAW bersabda, "Siapa yang ingin agar rizkinya dibanyakkan dan dipanjangkan umurnya, maka hendaklah ia berhubungan baik dengan yang ada hubungan rahim dengannya." HR. Bukhari عَنْ أَبِي أَيُّوبَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ لاَ يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَهْجُرَ أَخَاهُ فَوْقَ ثَلاَثِ لَيَالٍ يَلْتَقِيَانِ, فَيُعْرِضُ هَذَا, وَيُعْرِضُ هَذَا, وَخَيْرُهُمَا اَلَّذِي يَبْدَأُ بِالسَّلاَمِ مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ Artinya"Abu Ayyub RA menceritakan, bahwa Rasulullah SAW bersabda, "Tidak halal Boleh seorang Islam menyisihkan saudaranya lebih dari tiga hari, jika keduanya bertemu, maka yang seorang berpaling kesana dan yang seorang lagi berpaling kesini. Tetapi yang paling baik diantara yang kedua itu ialah siapa yang memulai mengucapkan salam kepada lawannya." HR. Muttafaqun Aliah Demikianlah kumpulan hadits tentang persaudaraan islam ukhuwah islamiyah dalam islam lengkap bahasa arab beserta artinya. Semoga hadist tentang persaudaraan islam diatas bermanfaat dan bisa menjadikan seluruh umat muslim bersatu dan saling tolong menolong dalam segala halnya. Wallahu a' lam. bYA2kD.

5qyrkj9vi6.pages.dev/152

5qyrkj9vi6.pages.dev/59

5qyrkj9vi6.pages.dev/131

5qyrkj9vi6.pages.dev/470

5qyrkj9vi6.pages.dev/181

5qyrkj9vi6.pages.dev/97

5qyrkj9vi6.pages.dev/358

5qyrkj9vi6.pages.dev/437

mempererat persaudaraan dan kebersamaan